Autor: Andrea Pitzer
Kategoria: Literatura faktu
Wydawnictwo: Znak
Ocena: 7/10
Każdy z nas słyszał o obozach koncentracyjnych i dehumanizacji, która miała tam miejsce. To jeden z najmroczniejszych okresów ludzkiego istnienia, przyprawiający nas o przerażenie, ciarki i chęć zapomnienia, że w ogóle kiedykolwiek doszło do ich powstania. Druga wojna światowa przyniosła ludobójstwa na masową skalę. Zagładę uporządkowaną, harmonijną i niosącą skuteczną śmierć. Teraz wykorzystujemy tę historię ku pamięci ludzi, którzy tam zginęli, i jako jedną z największych przestróg. Odwiedzamy Auschwitz i inne obozy z paraliżującym strachem i smutkiem. To tutaj jeszcze niecałe sto lat temu ofiary liczyły się w milionach. Jednak to tylko kilka miejsc – najlepiej przez nas zapamiętanych, ale ich było więcej, powstały wcześniej i wbrew naszym przekonaniom nadal skutecznie działają na świecie. Czy jesteście gotowi udać się w podróż do najokrutniejszej części historii i istnienia ludzkości?
Pamiętam, jak w liceum byliśmy przeciążani literaturą wojenną. Oczywiście widziałam tego sens, ponieważ należę do osób, które chcą pamiętać i widzieć, ale tej literatury było zbyt wiele. To było dla młodych ludzi niesamowite obciążenie emocjonalne. Od tej pory raczej rzadko zgłębiałam się w świat wojen, choć czasami mi się to zdarzało. I tym razem przyszedł czas, by ponownie wkroczyć w mrok i niewyobrażalne cierpienie. Myślę, że warto znać historię – i pod względem samych faktów, i pod względem emocji. Z tego względu zdecydowałam się lepiej zapoznać z definicją obozów koncentracyjnych i z pomocą przyszła mi książka "Noc, która się nie kończy. Historia obozów koncentracyjnych". Jaką wiedzę i odczucia wyniosłam po jej przeczytaniu?
Skupię się na początek tradycyjnie na stylu, jakim jest napisana ta książka. Autorka pisze w bardzo skondensowany i dopracowany sposób, ale potrafi w tym znaleźć złoty środek i dać też od siebie lekkość pióra. Bardzo cenię to podejście, ponieważ od literatury faktu wymagam konkretu i jestem gotowa na dość trudne ujęcie tematu, ale nie chcę też tonąć z ciężkości i braku zrozumienia. Język Andrei Pitzer idealnie wszedł w moje upodobania.
Treści jest naprawdę wiele, co również traktuję jako olbrzymią zaletę. Z tym, że nie będę przed Wami ukrywać, że to lektura na wiele godzin, gdzie należy być skupionym, zapamiętywać wiele faktów historycznych i mieć szeroką perspektywę. Sam temat wydaje mi się intrygujący, gdyż większość z nas ma małą wiedzę lub w ogóle jej nie ma odnośnie istnienia innych obozów koncentracyjnych niż te hitlerowskie. A warto byłoby pamiętać, że to wcale nie Hitler wpadł pierwszy na tak okrutny pomysł. Autorka przechodząc rozdział za rozdział, ukazuje czytelnikowi, jak wielką i zarazem różnorodną historię niosą takie mordercze więzienia. Sama wielokrotnie podkreśla, że brakuje dokładnej definicji i ujęcia skali. Niezmiernie cieszę się, że zostało to uwzględnione i przedstawione w tej książce.
"Noc, która się nie kończy" to literatura również historyczna, dlatego nie jest to bezpośrednie oddziaływanie na emocje, co w żaden sposób nie znaczy, że jest oschła i nudna. To jak ją odbierzemy zależy bardzo od indywidualnego podejścia i wrażliwości. Czy skupimy się na po raz kolejny na Auschwitz, czy spojrzymy na inne części kraju, czy może na to co dzieje się teraz? Wybór zależy wyłącznie od czytelnika.
Wiele godzin zajęło mi zapoznanie się z tą pozycją – trudnych godzin, ale było warto poszerzyć wiedzę i zgłębić się w całe zjawisko, by pamiętać i mieć oczy szeroko otwarte. Zadacie pewnie teraz pytanie, czy ogólnie polecam. To jest tak niezmiernie różna książka od fabularnych powieści czy nawet typowych reportaży, że tutaj nie można powiedzieć, że się poleca, czy nie. Wiele zależy od emocji, wytrwałości i po prostu zainteresowań. Musicie zdecydować sami.
Od czasu do czasu sięgam po tego rodzaju literaturę.
OdpowiedzUsuńTo po tę książkę stanowczo warto :)
UsuńBardzo cenię sobie tego typu książki, więc będę miała ten tytuł na uwadze.
OdpowiedzUsuńPolecam :)
Usuń