'' Sekret Julii ''
„Nareszcie wiem, co muszę zrobić, wreszcie jestem gotowa pomóc, wreszcie mam wrażenie, że może tym razem będę
w stanie utrzymać swoją moc pod kontrolą, i muszę spróbować.
Więc cofam się chwiejnie.
Zamykam oczy.
I daję z siebie wszystko.”
Julia z Adamem uciekają z kwatery Komitetu Odnowy i trafiają do Punktu Omega, przystani dla dzieci o szczególnych zdolnościach. Wreszcie są bezpieczni. Sielanka zakochanych trwa jednak krótko. Julia poznaje sekret, który może przekreślić ich wspólne marzenia o szczęściu…
'' Sekret Julii '' to kontynuacja wspaniałej powieści pt. '' Dotyk Julii ''. Bohaterce uda się uciec. Pomógł jej w tym Adam. Chłopak, którego Julia może dotknąć bez wyrządzenia mu krzywdy. Wraz z bratem mężczyzny i bliskim przyjacielem trafiają do Punktu Omega, podziemnego schronienia dla rebeliantów. Tam Julia spotyka ludzi z wspaniałymi darami. Zupełnie podobnymi do niej. Bohaterka nareście czuje się bezpiecznie. Wie, że już nigdy nie będzie sama. Odnalazła kogoś kto wzbudził w niej miłość i wielką nadzieję. Julia z Adamem, kochankowie wszech czasów pławią się w szczęściu oraz uczuciu, którym darzą siebie nawzajem. Romantyczne spotkania, gorące pocałunki. Julia myśli, że odnalazła swe miejsce na ziemi, czuje się jak w raju. Jednak to nie trwa długo ... Kochankowie poznają tajemnicę, która ich rozdziela. Teraz muszą kontrolować swą namiętność. W tym samym czasie żołnierze Punktu Omega schwytali zdesperowanego Warnera. Więzień nie jest skłonny do zeznawania, więc Julia postanawia temu zaradzić. Jednak gdy spędza z nim coraz więcej czasu, uświadamia sobie jaki Warner jest naprawdę. W jej oczach staje się zupełnie innym człowiekiem. Co skrywa ? Dlaczego jego ojciec pozostaje obojętny na zniknięcie syna ? Czy Adama i Warnera coś łączy ? Może jakaś szczególna więź ? Tak wiele zagadek, tak wiele różnorodnych emocji. Coraz więcej komplikacji, coraz więcej nowych tajemnic. Miejmy nadzieję, że Julia sprosta tak wielu odważnym wyborom.
2 część jest nie miej ekscytującą książką od 1 części tej sagi. Jednak tutaj przejawia nam się więcej brutalności. Zobaczymy jak bardzo ludzie potrafią być okropni i zwierzęcy oraz do jak niskiego stopnia potrafią się zniżyć. Tylko czy to czegoś nam nie przypomina ? Bo przecież my coraz bardziej stajemy się takimi potworami i myślę, że w przyszłości będziemy zachowywać się tak jak najgorsze postacie w najróżniejszych powieściach. Wojna, bitwa, broń, czołgi, strach. Niektórym z nas tak dobrze jest to znane, a zarazem obce.
Doznamy potężnej miłości. Poczujemy jak to jest być zakochanym do granic. Wraz z bohaterką staniemy przed trudnymi wyborami. Może niektórzy wreście odnajdą, poznają siebie i swoje wady ? Może książka skłoni kogoś do głębszej reflekcji ? Bo w moim wypadku tak właśnie było. Zrozumiałam co robię nie tak i próbowałam zmienić się tak jak Julia. Skryta, spokojna, cicha Julia. W przeciwieństwie do naszej młodzieży. Miała tak mało, a tak bardzo doceniała życie. To wspaniałe.
Szaleję za tą książką ! To nie tylko dzięki niesamowitej fabule. Zakochałam się w niej przez sposób z jak wielką wyobraźnią opisała ją autorka. Chciałabym potrafić tak pisać. Wzruszać młodych i starszych czytelników tylko przez słowa, z którymi będę mogła się podzielić. Autorka zasługuje na szacunek, bo jednak nie każdemu udaje się tak poruszyć ludzi. Brawo. :)
cytat :
'' Samotność to dziwna rzecz. Zakrada się cicho i niepostrzeżenie. Siada obok ciebie w ciemności. Głaszcze cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej. Dotyka ustami miękkich włosków na twoim karku. Zostawia kłamstwa w twoim sercu, kładzie się w nocy w twoim łóżku, wysysa światło z każdego kąta. Nie odstępuje cię na krok, kurczowo trzyma cię za rękę tylko po to, żeby jednym szarpnięciem pociągnąć cię w dół, kiedy usiłujesz się podnieść.(...) A kiedy sądzisz, że jesteś gotów odejść, że jesteś gotów się uwolnić, zacząć od nowa, samotność jak stary znajomy staje obok twojego odbicia w lustrze i patrząc ci prosto w oczy, mówi: no dalej, spróbuj przeżyć życie beze mnie. Nie znajdujesz słów, żeby bronić się przed samym sobą, przed głosem, który powtarza, że nie jesteś wystarczająca dobry nigdy nigdy nigdy nie będziesz wystarczająco dobry. Samotność to zgorzkniały, żałosny towarzysz. Zdarza się, że po prostu nie odpuści.''
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz